LECTIONARIUM

van de

TRIDENTIJNSE MIS

Quinquagesima zondag

De eerste brief aan de Korintiërs 13:1-13 Al spreek ik de talen van mensen en engelen, Maar ik heb de liefde niet: Ik ben een rinkelend bekken, Of een rammelend cymbaal. Al heb ik de gave der profetie, Al bezit ik alle geheimen en kennis, Al heb ik het volle geloof, dat bergen verzet: Zonder liefde ben ik niets. Al schenk ik weg al wat ik heb, Al geef ik mijn lichaam, om mij te laten verbranden: Zo ik de liefde niet heb, Het dient mij tot niets. De liefde is geduldig, De liefde is goedertieren, De liefde is niet afgunstig, Niet pronkzuchtig, niet verwaand. Zij handelt niet onedel, En zoekt zichzelve niet, Zij laat zich niet verbitteren, En rekent het kwade niet aan. Over onrecht is zij niet blijde, Maar over de waarheid verheugd. Alles bedekt zij, alles gelooft zij, Alles hoopt zij, alles duldt zij. De liefde: zij vergaat nimmer! Maar profetieën: zij houden op, En talen: zij zullen verstommen, En kennis: zij zal vergaan. Want ons kennen is ten halve, Ons profeteren slechts ten dele; Maar komt eens het volmaakte, Het onvolmaakte verdwijnt. Toen ik een kind was, sprak ik als kind, Voelde ik als kind, dacht ik als kind; Nu ik een man ben, Leg ik het kinderlijke af. Thans zien wij in een wazige spiegel; Straks aangezicht tot aangezicht. Thans ken ik slechts ten halve; Straks ten volle, zoals ik zelf ben gekend. Zo blijven bestaan Geloof, hoop en liefde, Drie in getal; Maar de grootste daarvan is de liefde.

Het Evangelie volgens Lucas 18:31-43 Nu nam Hij het twaalftal ter zijde, en sprak tot hen: Zie, wij gaan op naar Jerusalem; en alles wat door de profeten over den Mensenzoon is geschreven, zal worden vervuld. Want Hij zal worden overgeleverd aan de heidenen; Hij zal worden bespot, mishandeld, bespuwd. Men zal Hem geselen en doden; maar op de derde dag zal Hij verrijzen. Ze begrepen er niets van; dit woord bleef hun duister, en ze verstonden niet wat er gezegd werd. Toen Hij nu Jericho naderde, zat er een blinde te bedelen langs de weg. Hij hoorde de menigte voorbijgaan, en vroeg, wat er gebeurde. Men vertelde hem, dat Jesus van Názaret voorbijkwam. Toen riep hij luide: Jesus, Zoon van David, ontferm U mijner. Zij, die vooropgingen, vielen ruw tegen hem uit, om hem tot zwijgen te brengen. Maar hij riep nog harder: Zoon van David, ontferm U mijner. Jesus bleef staan, en liet hem bij Zich brengen. En toen hij genaderd was, vroeg Hij hem: Wat wilt ge, dat Ik voor u doe? Hij sprak: Heer, dat ik zien zal! Jesus zeide hem: Zie! Uw geloof heeft u gered. En aanstonds zag hij, volgde Hem, en verheerlijkte God. Al het volk zag het, en bracht glorie aan God.